Dat ik graag naar Stuzzi luister is denk ik geen verrassing meer. Stuzzi daarentegen weet mij nog wel steeds te verrassen. Want samen met Diane Emerita in het Duits, en Bruno Berle in het Portugees romantiseert hij op een heerlijk rustgevend tempo de dageraad. Check eerst de officiële video voor de akoestische versie van het nummer en daarna de versie op Spotify.

Afgelopen november deelde ik met jullie de nieuwste albums van Nicolás Jaar. En nu is er weer nieuwe muziek van Jaar. Maar dan in de formatie DARKSIDE, waarin hij samen met Dave Harrington en nieuw lid Tlacael Esparza een voorproef geeft van het aankomend nieuwe album ‘Nothing’. Het nummer ‘Are You Tired? (Keep on Singing)’, en eigenlijk het hele album, is opgebouwd uit improvisatie. Het nummer voelt als een bijna 7 minuten durende jam sessie en neemt na iets meer dan 2 minuten een hele onverwacht draai. Maar het lijkt allemaal te kloppen in een nummer met bezeten ritmes en mysterieuze schoonheid.

Niet lang nadat dit nummer uit kwam begonnen de jaren 90. En wat maakte men vroeger toch goede muziek. Vroeger was alles beter? Nu is Kate Bush natuurlijk een icoon uit die tijd en door de serie Strangers Things heeft het nummer Running Up That Hill (A Deal with God) een wedergeboorte meegemaakt. Een tijdloos nummer als je het mij vraagt.

Io van Kan Wakan is een nummer van de in Bulgarije geboren Gueorgui Linev. Een meesterwerk met enorme diepgang, fantastische vocals van SAÍGO en een gitaarlijn à la Khruangbin. Deze staat op repeat!

De in Leicester geboren Martin Luke Brown is onderdeel van de batshit band FIZZ maar pakt het als solo artiest iets subtieler aan. ‘hello !’ is een lo-fi pop nummer met een analoog randje dat vol zit met met kleine details die zorgen voor een hele unieke sound.

Voor de liefhebbers van poppy synthesizers heb ik een track van de Australische artiest Vlossom. Waar hij voorheen samen was met Nick Littlemore (van Empire of the Sun) is Vlossom nu alleen Alister Wright. Maar dat maakt zijn muziek er niet minder om. Heeft wat weg van Tame Impala. Mocht je Burn3r goed vinden, luister dan ook naar Catch Your Breath van een paar jaar geleden.

Hayes Bradly is een DJ, producer Ă©n componist uit Los Angeles. Hij zit voornamelijk in de ambient hoek waar hij veel gebruik maakt van de piano. Zijn eerste album 1-9 uit 2022 is echt een aanrader mocht je zowel van ambient als piano houden. En op dit album staat ook het nummer Love Loop wat hij recent samen met Beck in een nieuw jasje heeft gestoken. Wellicht een beetje clichĂ© maar met meer tempo, vocals en een stevige baslijn echt een nummer uit de categorie ‘good vibes’.

Piedras 1 & 2 van de Chileens-Amerikaanse Nicolås Jaar zijn ontstaan vanuit een opdracht in 2020 voor het Herinneringsmuseum van de Mensenrechten in Santiago in Chili, dat de slachtoffers van mensenrechtenschendingen herdenkt tijdens de militaire dictatuur onder leiding van Augusto Pinochet tussen 1973 en 1990. In 2022 en 2023 verzorgde Jaar daarnaast de soundtrack voor een hoorspel genaamd Archivos de Radio Piedras, dat werd uitgezonden op een speciaal Telegram kanaal. De albums Piedras 1 & 2 is een verzameling van het gehele project. Beide elektronische albums kun je scharen onder de categorieën abstract, obscuur en experimenteel. Piedras 2 gaat richting de ambient stijl. Piedras 1 is een stukje toegankelijker met Aquí en Agua pa fantasmas die er het meeste uit springen.

NilĂŒfer Yanya is een Britse singer-songwriter met een enorme gelaagdheid in haar nummers. Als indie artiest smelt ze genres als pop, rock, soul, jazz en psychedelia samen tot expirimentele creaties zoals haar meest recente nummer Just A Western. Een hele fijne veelzijdige track met een hoofdrol voor een ritmische gitaar.

Mocht je vandaag nog zin hebben in een dansje luister dan naar de nieuwste plaat van die man die een hele EP over fruit maakte: i get crazy thinking about a life without you and crazier thinking about a life with you.

Tame Impala. The Less I Know The Better is waarschijnlijk het meest bekende nummer van de Australische band. Tenminste op het podium is het een band. In de studio is het vooral multi instrumentalist Kevin Parker. De typische groove is niet te missen en toch is elk nummer weer een hoogstaand staaltje psychedelisch rock. Van het meest recente album is Lost in Yesterday één van mijn favorieten.

Gisteren bezocht ik samen met mijn vriendin een concert van Pieter de Graaf in de Waalse Kerk in Breda. Ik dacht een neo-klassiek piano concert te bezoeken maar wat zat ik er (voor een groot deel) naast. We werden aangenaam verrast door het ongenaakbare talent van een artiest die zich tijdens zijn optreden compleet overgeeft aan het publiek. Het druk mee bewegen en regelmatige geschreeuw was eerst wat onwennig, en in het begin storend, maar hoe verder het concert vorderde hoe meer zich dat ontwikkelde naar waardering. Zoals Pieter zelf verwoordde heeft hij als artiest een dwangstoornis ontwikkeld die hem helpt elke toon voor de volle honderd procent te ervaren. Hoogtepunt van het concert was de set rond het nummer Maximilian’s Masterplan. Een neo-klassiek piano nummer dat hij met behulp van een loop station en synthesizers al improviserend naar een fantastisch hoogtepunt bracht. Op het album Fermata vind je een gepolijste versie van het nummer. Pieter toert de komende maanden nog langs een aantal podia in Nederland dus genoeg kansen om je te laten verrassen door deze unieke artiest!

FIL BO RIVA doet me denken een Jack Savoretti, waarmee de band haar Italiaanse roots deelt. Prettig in het gehoor en over het algemeen heel toegankelijk. Niet perse twee voorwaarden waar muziek voor mij aan moet voldoen. Integendeel. Maar op het album Modern Melancholia van FIL BO RIVA vind ik niet veel van mijn smaak. Het nummer Lost in Life luistert lekker weg maar van het nummer Like You gaat mijn indie hart wel sneller kloppen. De rauwe stem van zanger Filippo Bonamici past perfect bij de slepende baslijn en dat zorgt voor een heerlijke groove. FIL BO RIVA stond in het voorprogramma van o.a. Milky Chance en Matt Corby en trad op op Eurosonic.

Nieuwe muziek van Maribou State! Eerder schreef ik al over het album Kingdoms in Colour uit 2018 maar nu komt er dan echt een nieuw studioalbum aan. Hallucinating Love moet het nieuwe album gaan heten. Otherside, met indrukwekkende vocals van zangeres Holly Walker, laat je alvast warm lopen voor wat er komen gaat. Een heerlijk uptempo number dat barst van de elektronische energie!

Future Utopia is de uitlaatklep van producer Fraser T Smith. Als producer werkte hij o.a. samen met Adele, Sam Smith, Florence and the Machine, Gorillaz en meer. Het nummer Looking For A Way Out (Of Del Rio) van zijn solo project is een mix van synths en drums met western en 60’s en 70’s invloeden. Samen met de charismatische vocals een heerlijke combi die je ook terug vind op zijn tweede album Django’s High.

Black Sea Dahu bestaat uit Janine Cathrein en haar band. Hun debutalbum White Creatures uit 2018 kreeg lovende kritieken en zorgde voor vergelijkingen met Ben Howard. Met een stijl die je zou kunnen omschrijven als Urban Folk met een orkestraal en filmisch randje was In Case I Fall for You de eerste single van hun debutalbum. Mocht dit nummer je bevallen kan ik je aanraden hun hele discography te ontdekken. Begin bijvoorbeeld dan eens bij Le temps se fuit en My Dear.

De unieke stijl van deze fransman uit Marseille valt onder de categorie complex maar dansbaar. Volgens Fellini Félin zelf treed hij in de voetsporen van artiesten als Tame Impala en Metronmy en dat hoor je aan de vakkundige rock en elektronische elementen. Op 4 oktober brengt hij zijn album Oddy uit, welke geheel in eigen productie wordt uitgebracht.

Ik kan maar heel weinig vinden over deze track en zijn maker. De lo-fi drum loops waar je in kunt verdwalen gaan echt perfect samen met de dromerige synths en vocals. De maker is ene Barnabas Poffley. Een drummer en producer uit London die toch niet met de minste namen heeft samen gewerkt. Ellie Goulding, The Rolling Stones, Elton John, La Roux
 Go There is blijkbaar de eerste track van zijn artiestenproject Barnabas. Één om in de gaten te houden!

Daar is hij dan. De nieuwe single van Bon Iver heet S P E Y S I D E. Een rustige ballad die terug gaat naar hoe Bon Iver ooit is begonnen: een man en een gitaar. Een perfect gebalanceerd nummer dat beter wordt na een paar keer luisteren. Zoals het debut album For Emma, maar dan nog beter. Happy friday! ✹

Ben Howard heef een nieuwe single. Alhoewel, niet helemaal nieuw. Het nummer haalde het album Noonday uit 2018 niet maar lijkt wel op de geplande jubileum deluxe versie van zijn nummer 1 album ‘I Forget Where We Were’ te komen. ‘How are you feeling?’ is dromerig, duister en een tikkie obscuur. Een enorm gelaagd nummer wat het beste tot zijn recht komt door de speakers van een koptelefoon.

Willy Mason stond in 2015 in het voorprogramma van een concert van mijn favoriete artiest in de Tivoli in Utrecht. Ik kan je zeggen, het was een mooie avond waar ik tijdens het voorgerecht enorm verrast werd door een sound Ă -la Bob Dylan en Johnny Cash. De rollende energie van het nummer Talk me Down is me altijd bijgebleven en 10 jaar later kan ik het nummer alleen maar meer waarderen.

Justin Vernon, de frontman van de indiefolk band Bon Iver, deelde gisteren een cryptische clip op Instagram. Een hint naar de terugkeer naar de muziek? Laten we het hopen! We zijn denk ik wel toe aan een nieuwe Skinny Love. Mocht het zo ver zijn breng ik jullie op de hoogte!

Maar er is natuurlijk ook nieuwe muziek die al wel is uitgebracht. “Your cake was lovely, your eyes are too”. Een duet tussen Loverman, waar ik al eerder het album van deeelde, en Riptunes. Twee stemmen die ontzettend goed bij elkaar passen maken samen de ingetogen parel Cake. Op 4 oktober moet het nieuwe album Ready For The Revolution verschijnen.

Eddie Vedder, lead zanger van Pearl Jam, covert de 80’s classic Save It For Later van de Britse band The Beat. Een stukje langzamer en rustgevender. Een compleet andere feel dan het origineel. De melodie en de originele saxofoon solo blijven overeind. Vedder’s versie staat overigens op de soundtrack van het 3e seizoen van tv-serie The Bear, ook een aanrader!

Het album Kingdoms in Colour van Maribou State is een soort boom waarin elke laag weer iets nieuws te bieden heeft. Elk nummer is onderdeel van een ecosysteem dat elkaar in stand houdt. Glasshouses springt er voor mij uit en geeft je dat wereldse gevoel. Maar check vooral ook de rest en dompel je onder in exotische electronica.

Jasper Maekelberg behoort zonder twijfel tot de meest gewilde artiesten en producers in de Belgische muziekscene. Hij produceerde voor o.a. Sylvie Kreusch en Warhaus, waarvan ik jullie al eerder muziek heb laten horen. Tegenwoordig is hij actief in de band OYESONO. Stuk voor stuk succesvolle bands. Zo ook Faces on TV, tenminste dat was het. De herziene versie van de track Looking Glass uit 2018 pakt je meteen met een onheilspellende trompet. De rest van het nummer is een soort voodoo trip die je ongetwijfeld zal leiden naar het album Night Funeral.

Slumbernaut? Een multi-instrumentalist uit Cardiff die psychedelische droommuziek maakt. Zijn debuut-EP, Phases (2020), is als een naadloze reis van het ene nummer naar het andere. En zijn eerste volledige album, Here I Find You (2024), groeide langzaam en kwam uiteindelijk tot bloei in de zomer van 2024.

Caribou, of Daphni, of Manitoba, eigenlijk Dan Snaith. In de categorie dansbaar maakte de Canadese artiest het nummer Sun, wat het jaren geleden enorm goed deed op Ibiza. Ook Odessa was een hit. Maar Can’t do Without You van het album Our Love is wellicht zijn meeste populaire nummer. En van hetzelfde album wil ik jullie graag het buitenbeentje Second Chance laten horen. Een bevreemdende ervaring met op en neer gaande synths die een dronken effect creĂ«ren. De vocals doen denken aan 90’s RnB. Geniet van de trip!

Voordat ik het nummer Gemini hoorde had ik nog nooit van BLK ODYSSY gehoord. Misschien ook niet gek omdat het genre niet helemaal in mijn straatje ligt. Gemini daarentegen is een uitzondering. Lekkere upbeat blend van soul en rock and roll.

Kadebostany, volgens hun eigen bronnen ontstaan in de kleine europese republiek Kadebostan, kwam in 2014 met het nummer Castle in the Snow. Een opbouwende track in een mix van indie-pop, electro-pop en rock waar de platenmaatschappijen geen heil in zagen. Kadebostany promootte het nummer met eigen geld en het werd een van zijn meest succesvolle nummers.

De franse dj/producer The Avener, die je wellicht kent van zijn rework van Fade Out Lines van Phoebe Killdeer, gaf het nummer iets meer tempo en wat meer bombast.

Losin Control van Paul Spring, een Amerikaanse singer-songwriter, is zo’n nummer dat je bijna de titel van het nummer doet accepteren. Een nummer dat komt van een album zonder gitaarspel. Interessant. En dat is het album Almost Always Home zeker. Veel nummers zitten tegen het dansachtige aan en leunen heel erg op de vocals waardoor de meeste nummers heel erg binnen komen. En als je goed luistert hoor je hier en daar zijn liefde voor Bach. Een uniek album!

Ik heb getwijfeld of ik dit nummer met jullie wil delen maar ik ga het toch doen. Niet vanwege de kwaliteit maar wel vanwege de buzz. Ben namelijk heel benieuwd wat jullie vinden van Zo Zomer van John de Koning. Overduidelijk een nummer in elkaar gezet met AI. Maar toch enigszins aanstekelijk. Kan me voorstellen dat dit het goed doet op een festival. Alleen al vanwege de hype. Zouden we over een paar jaar het verschil tussen mens en AI gemaakte muziek nog wel kunnen horen? De toekomst is nu blijkt maar weer!

Een hoop kwaliteit komt er in ieder geval wel uit BelgiĂ«. Eerder schreef ik al over Sylvie Kreusch en de Compact Disc Dummies. Maar nog niet over Loverman. In oktober vorig jaar bracht hij een fantastisch debut album uit. Al zijn nummers zitten volgepropt met emotie. Als je net zoals ik fan bent van het singer-songwriter genre dan ga je Loverman zeker waarderen. Mijn favoriete nummers van het album zijn Into The Night, Limbo (We’ll Meet Again) en Tinderly.

Nomade in Frankrijk en elders, dandy van de snelwegen, Antonin draagt ​​zijn poĂ«tisch slanke figuur op de stranden van Cap-Ferret waar hij vandaan komt, zijn lange Kozakkenhaar en zijn scherp zachte nachtbrakerprofiel. Hij is van geboorte ‘zeedronken’, groeide op in een houten hut op het zand tussen de dennenbomen en heeft geen andere meesters dan het weer, de oceaan en de zes snaren van zijn akoestische gitaar. Zijn muziek lijkt op hem: vol zonneschijn, vrij als lucht, noodzakelijk als water. Poprefreinen met bedwelmende charme, ballades om mee te zingen en op blote voeten te dansen, eiland-saudades.

40 Watt was in 2014 het debut nummer van de band ELEL. De indie-pop band gooide twee hoorns, twee drums, drie keyboards, gitaar, bas en vocals in een blender en creëerde een nummer met veel euforie en bombast. Het lijkt er op dat de band niet meer bestaat. Of in ieder geval niet heel actief meer is. Jammer!

“Hij was tien jaar oud toen hij tijdens een buurtfeest de steeldrum ontdekte, een instrument afkomstig uit Trinidad en Tobago. Hij werd op slag verliefd op het instrument en dit bijzondere geluid dat hem sindsdien niet meer losliet.

Tussen syncopische ritmiek, stemvervormingen en onstuimige beats, tekent hij elektronische muziek gemaakt van tropische texturen en subtiele soulmuziek excursies.”

Aldus Clément Bazin zelf.

Ik wil niet zeggen dat vroeger alles beter was, maar wel veel. CAN was een van de meest onconventionele bands uit de jaren 70. Ze experimenteerden met synthesizers, wereldmuziek en knipte en plakte samples aan elkaar. Redelijk ontoegankelijk voor die tijd.

Het nummer Vitamin C uit 1972 heeft een van de meest diepe drum beats die ik ken. Het nummer heeft ook een hele gave outro.

Peter Britto is een redelijk onbekende zanger uit het reggae en soca genre. Meer kan ik helaas niet over hem vinden. Over het nummer I Want Your Love uit 1998 evenmin. Ik kan jullie dus helaas niet voorzien van meer voorpret. Duimpje omhoog of naar beneden?

Dat Bollywood een inspiratiebron was lijkt me duidelijk. Maar Het nummer Feel, 10 jaar oud inmiddels, sampled het beroemde Bollywood nummer “Man Dole Mera Tan Dole”.

Met enige regelmaat luister ik het inmiddels 10 jaar oude album ‘So Long, See you Tomorrow’ van Bombay Bicycle club. Persoonlijk

10 jaar oud inmiddels, Feel van Bombay Bicycle Club. Maar nog steeds een van mijn favorieten in de categorie soundscapes. De inspiratie voor het nummer is overduidelijk. De basis is namelijk een sample van het nummer “Man Dole Mera Tan Dole” uit de film Nagin, een van de meest bekende klassieke Bollywood films uit 1954. Feel is een soort van wereldtrip langs het midden oosten naar India en weer terug.

Iedereen relaxed op de bank? Zo niet, pak even je rust en luister naar Charmed van ÎŁtella. Chille vibes overal. Heerlijk hoe de vocals een beetje op de achtergrond zijn gemixed. Geniet nog even van de laatste restjes van het weekend.

Als er een nummer is dat de zomer ademt dan is het Old Graffiti van Bibio. Dus kan ik niet anders dan jullie deze zwoele zomeravond voorzien van een heerlijke portie lo-fi. Of het pop of funk is laat ik aan jullie over.

Al een jaar of 20 timmert Jack Savoretti aan de weg. Met inmiddels 7 studio albums kun je hem gerust een routinier noemen. En toch denk ik dat de meeste van jullie nog nooit van hem gehoord hebben? De meeste nummers van de Engels songwriter met Italiaanse roots zijn vaak erg toegankelijk en liggen prettig in het gehoor. Zeg maar categorie doet-het-goed-op-de-radio. Whiskey Tango is zo’n nummer.

Khamis Hankesh, wie kent hem niet. Een legendarische beheerser van de Bongo uit Mumbai met hoogtijdagen in de jaren 70 en 80. Schijnt niet meer in leven maar zijn nalatenschap klinkt voort door onze speakers. Doet het vast goed in de disco :)

Dit is geen Noodgeval maar de nieuwste single van Goldband. Afgelopen weekend kwam het album Samen Tegen Elkaar uit waar het nummer Sex uiteraard op staat. Het meest dansbare nummer van het album als je het mij vraagt. Een hoog Gloria Estefan gehalte en tekst die menigeen vast tot de verbeelding spreekt. Groetjes Milo, Bo & Kareltje.

Pomelo, papaya, banana, maracuja, satsuma. Juist, allemaal fruit. En daar kun je twee hele EP’s over maken. Stuzzi maakte naam in de clubscene in Stockholm met zijn opzwepende caraïbische energie. In welke genre je Stuzzi kunt plaatsen? Disco, house, soca, cumbia en rave. Het komt allemaal voorbij. Aanstekelijk tropisch is het in ieder geval zeker!

Luister de EP ‘Le Fruit Disco’ op Spotify. Satsuma is verreweg mijn favoriete nummer.

Op 20 juni komt trouwens zijn nieuwe album uit, welke ik als het zover is zeker even zal uitlichten. En op 21 september kun je naar Stuzzi in Paradiso!

Mocht je bekend zijn met de belgische Compact Disk Dummies, dan is Where We Go (Calypso) toch wel een vreemd eendje. Tenminste als we het vergelijken met de meest recente singles fomo en There’s No Sex Without You. Maar ook zeker met de Compact Disk Dummies van een paar jaar geleden. Ze varen in ieder geval een andere richting (zoekwoorden: Ogygia, Calypso, Odysseus) en dat bevalt me wel. Electropunk maakt plaats voor electropop? Luister ook het hele album The Signal, wat op 14 april is uitgekomen.

Gitarist in de band van Ronnie Flex, een gitaar solo in het nummer Tie Tat Binds van Drake. Beide artiesten waar ik niet zo veel mee heb dus dan zal Ginton me ook niet zo aanspreken? In tegendeel! Multitalent Ramon Ginton is een gitarist/producer/dj uit Amsterdam met zijn roots in de jazz. Maar zijn hart ligt de raggae en de dancehall en dat is duidelijk hoorbaar in Black Magic Woman. Een Santana-achtig nummer met heerlijke vocals en gitaarspel. Maar met de Santana vergelijking doe ik het nummer eigenlijk te kort.

Voor de liefhebbers van de franse chanson is er het nieuwe album van Bon Entendeur. Drie vrienden die ooit begonnen met het maken van playlists en het samplen van Franse beroemdheden brengen een ode aan de franse cultuur in de vorm van het nieuwe album Rivages. Franser dan dit wordt het haast niet. ☀

ANOTR is het Amsterdamse house duo dat bestaat uit Jesse van der Heijden en Oguzhan Guney. Men noemt ze ‘een verademing’ en ‘producers om in de gaten te houden’. Met hun eigen label NO ART kleuren ze flink buiten de lijntjes. Hebben ze house music opnieuw uitgevonden?

Het begin van ‘How You Feel’ heeft overigens wel wat weg van Martin Solveig's remix van Salif Keita’s Madan. Vinden jullie ook niet?